دستگاه نوا، نام یکی از هفت دستگاه موسیقی سنتی ایرانی است.
این
دستگاه در گذشته جزئی از دستگاه شور بوده است. دستگاه نوا را آوازى در حد
اعتدال که آهنگى ملایم و متوسط، نه زیاد شاد و نه زیاد حزنانگیز دارد،
می شناسند. نوا یک از دستگاههایی است که به ندرت توسط اساتید اجرا
میشود و آوازخوانان جوان بیشتر به سمت شور و متعلقات آن (به علت سادگی و
روانتر بودن) تمایل دارند. بسیاری از اساتیدی هم که این دستگاه را اجرا
کردهاند، آن اثر تبدیل به یکی از ماندگارترین آثار آنان شده است. مانند
چهره به چهره محمدرضا لطفی،
نینوا حسین علیزاده،
نوا و مرکب خوانی شجریان
و دود عود پرویز مشکاتیان.
هر چند که بعضی از اساتید مثل علینقی وزیری و روحالله خالقی، نوا را مشتق
از شور شناختهاند، اما این دستگاه دارای تفاوت در نت شاهد و ایست و
همچنین شخصیت مستقل آوازی با شور و مشتقات آن میباشد.